'n Aangrypende verhaal van pyn en genesing ná die dood van twee broers, soos vertel deur hul ma. Esta Steyn vertel haar verhaal in die derde persoon as "die vrou" - om sodoende afstand van die gebeure te verkry. Die grafte jubel lees soos fiksie, amper soos 'n spanningsverhaal. Wat dit bo die gewone uitlig, is die gestroopte styl, die Christelike hoop, die simboliek, die skrynende humor, en die terapeutiese krag vir lesers wat hul eie smart moet verwerk.